City tour met de tuktuk door Phnom Pehn

Gisteravond toch nog wel even bezig geweest met de nasleep van het stelen van mijn telefoon; hoe- en wanneer kon het gebeuren? En ja, het voelt heeeel vervelend. Gelukkig hebben we de belangrijkste foto's op dit blog staan. En van de groep krijgen we ook nog wel foto's. Samen met medereiziger René nog wel gekeken of we de foto's nog ergens terug kunnen vinden maar dat is nog niet gelukt. Gelukkig kan ik met m'n fototoestel gewoon foto's maken en via een geleend kabeltje (dankje Regien 😎) de foto's uploaden zodat jullie ons kunnen blijven volgen met verhalen & foto's!!!
anyway, vandaag vanaf ons dakterras op de 7e verdieping van het hotel hadden we ons ontbijt. Met uitzicht op een zijtak van de Mekong de enige rivier die twee kanten op stroomt en Phnom Penh een niet alledaagse aanblik...schitterend! Vandaag zijn we in Phnom Penh. In de glorie tijd tijdens de kolonialisering werd deze stad ook wel het  ‘Parijs van het oosten’  genoemd. De stad ademt nog steeds een Franse sfeer uit. In de stalletjes wordt dan ook gewoon baguettes verkocht. Om 8 uur stonden er 3 tuktuk's bij het hotel klaar om ons eerst naar het Koninklijk paleis te brengen. Dit paleis werd anderhalve eeuw geleden gebouwd( 1866) en is nu in bezit van koning Sihamoni. We hebben de troonzaal en de Wat Phrah Keo Morakot ( pagode van de Emerald Buddha) beter bekend als de zilveren pagode omdat de tegeltjes op de vloer allemaal van zilver zijn. Het was hier al zeer broeierig en al snel kwamen de eerste dikke druppels al naar beneden vallen. Na 40 minuten rondkijken en foto’s nemen gingen we weer in de tuktuks ongeveer 30 minuten vanaf de stad naar de indrukwekkende Killing fields. Hier zijn heel veel Cambodjanen wel 25 procent van de totale bevolking gemarteld en wreed omgebracht en begraven in massagraven. Stille getuigen en honderden foto’s van 3 miljoen slachtoffers vertellen het verhaal. Ook waren er nog 2 overlevenden die elke dag hun verhaal komen vertellen en hun boekje in 5 verschillende talen verkopen. Vervolgens naar de Tuol Sleng een voormalige school die dienst deed als gevangenis en bekend stond als de S21 van de Rode Khmer. Het deed ons denken aan de concentratiekampen uit de 2e Wereldoorlog. We gingen aansluitend lunchen, wij deden dit met de gidsen omdat wij aangifte wilden doen van Folkert zijn telefoon. Bijna lachwekkend hoe dat toeging op het politiebureau. Ze lagen net te slapen en te relaxen en hadden er werkelijk geen zin in. Er moest 25 dollar betaald worden voor een proces-verbaal in de khmer taal, dan naar een ander politiebureau waar het naar het Engels vertaald moest worden, hier moest dan ook 25 dollar betaald worden en met een beetje geluk ben je een paar uur verder.... dus wij hebben het maar zo gelaten want dit ging niet lukken, ondanks dat we iemand meehadden die de taal spreekt. Nu hadden we een paar uurtjes vrij, mooie gelegenheid de markt weer te bezoeken. Dit was om de hoek van het hotel, echt smerig en een stank.... en overal modder door de vele stortbuien. We zijn ook nog een tempel ingeweest en kwamen in gesprek met diverse monikken die daar leven. (uiteraard hadden ze wel de mobiel in de hand, want de monikken doen gewoon mee met deze welvaarts uiting). ‘ savonds uit eten bij friends een restaurant met een goed doel erachter. We denken dat het iets is voor kansloze jongeren of zo. Kwamen we niet echt achter. Nog een laatste ronde lopen over de boulevard voor de laatste indrukken en naar het hotel de koffer alvast weer gereed maken voor vertrek. Voor ons inmiddels al het 11e hotel wat we van binnen zien. Nog 1 te gaan morgen, hier blijven we dan 3 nachten.