Laatste etappe via Houston naar Nederland

Vanmorgen stond de wekker om  3.15 uur, maar je raad het al….  we waren voor de wekker al wakker. Eerst snel onder de douche om wakker te worden en naar de lobby, alwaar wij om 5 voor 4  opgehaald zouden worden. Toen we in de lobby aankwamen stond de taxi al klaar, dus meteen door naar het vliegveld van San José. Dit was maar 20 minuten rijden, dat viel reuze mee. Verkeer was er nauwelijks, we zagen wel zwervers die wat omhingen, of die sliepen op een stoel op de hoek van de straat. Triest dit te zien, maar dat zie je vaker in grote steden. 

We hadden nog twee lunchpakketten mee gekregen in van die bruine zakken. De inhoud was een pakje jus d’ orange en een kleffe boterham met ham en kaas en een banaan. Voor de security moest je al het water en andere drinken weggooien om het vervolgens erna weer te kopen bij de shops. De banaan mocht wel door de beveiliging haha. De boterham met kaas & ham, die al lekker warm was en waarschijnlijk al een tijdje in de lobby op ons stond te wachten hebben we vrijwillig afgestaan aan de eerste de beste ashtray.

We kochten nog twee kleine flesjes water en moesten hiervoor 11 dollar afrekenen! In Nederland mag je tegenwoordig gewoon water bij je hebben bij de security check. Ze hebben daar betere apparatuur om te scannen.

Er was nog niemand die in de rij stond te wachten bij United Airlines dus die koffers waren we zo kwijt. En  dan is het nog wel even wachten hoor tot 7.15 uur om te boarden.

De vliegtuigreis naar Houston ging voorspoedig en om 12.35 uur plaatselijke tijd waren we geland. In het vliegtuig zaten we naast Susan. Een van oorsprong Amerikaanse die eigenlijk wel klaar was met haar land en nu in Costa Rica woont en daar een huis aan het bouwen is met tennisbaan en zwembad. We hebben even foto’s uitgewisseld , waar zij woonde en waar wij wonen.

Op deze manier gaat de reis ook weer lekker snel voorbij. Na het landen in Houston hebben we toch wel zo’n anderhalf uur gedaan om van het vliegtuig naar de vertrekhal te komen. De rij bij de security om, zeg maar, tijdelijk de VS  binnen te komen, was weer heel lang. Ze hadden van de 20 loketten maar 6 open. Je staat er zo maar met een 500 man voor. Ze maken een foto van je en er worden vingerafdrukken van alle vingers gemaakt. Jaja, veiligheid voor alles. Tussendoor zeiden we voor de grap nog tegen elkaar of we al een bekende hadden gezien. Dat gebeurd ons nl. wel eens vaker in het buitenland. 

Vervolgens alles weer de door scan om het land na, pak’m beet 15 minuten, weer officieel te verlaten. Die douane medewerkers zijn zo lekker communicatief & sociaal ingesteld….not dus. De schoenen moesten weer uit, de waterflessen moesten leeg etc…Pfffff…

Om half 3 zaten we in de United Lounge waar we pasjes voor hadden, gekregen voor een hapje en een drankje. Prima voor elkaar en lekker relaxen. Ook even op WiFi waar we het laatste nieuws uit Nederland checken. Er is een nieuw regeerakkoord staat er te lezen. 

En natuurlijk even appen met het thuisfront en de mail checken.

Vervolgens door naar de volgende gate waar we hier plaatselijke tijd om 16.45 p.m.  vertrekken.

Hier en daar maken we een foto, maar daar houden ze hier niet echt van, terwijl iedereen maar op zijn mobiel zit te staren.

We waren op tijd bij de gate en wie kwam op ons af…..Doutzen de vriendin van Fenna.

Wat toevallig dat Doutzen en haar vriendin uit Nicaragua kwamen en ook de vlucht namen vanuit Houston.

Toen we in het vliegtuig stapten liepen we naar onze rij 35 in het middenpad waar 4 mensen konden zitten.  Er zaten al twee mensen, en nee hè, we kwamen dichterbij en daar zaten 2 enorme dikke zwetende nederlanders die al de helft van Ingrid haar stoel innam.

Gelukkig zagen zij zelf ook wel in dat dit zo niet gaat lukken. De man had al gevraagd om andere plaatsen en dat gebeurde dus ook.

Hierdoor waren er nu 2 plekken naast ons vrij en konden we dit gebruiken om op 3 stoelen languit te kunnen liggen.

Het vliegtuigpersoneel deed na een uurtje turbulentie een rondje drinken, een macaroni maaltijd en daarna gaat het licht uit. De moet je eigenlijk slapen en anderhalf uur voor de landing komen ze iedereen wakker maken met ‘ goodmorning, your breakfast snack.

Na veel turbulentie kwamen we met een vlucht van 9 uur en maar 20 minuten vertraging aan.

Op zoek naar de bagage band en de koffers waren er vlot.

Naar buiten naar de halte van de shuttle bus van Van der Valk die na een klein half uurtje ons ophaalde. Het uitrijkaartje werd opgehaald en met onze eigen auto reden we weer naar huis. 

We waren na ruim 24 uur reizen eigenlijk best pittig moe, maar de radio, water en M & M ‘s aan boord sleepten ons er door heen.

Thuis hebben we eerst even een uurtje buiten geslapen in het zonnetje. Daarna een 1e wasronde draaien , lekker buiten ophangen en het gras maaien.

En dan zit onze schitterende reis naar Costa Rica er al weer op.

Komend weekend maken we een afsluitend verhaal voor al onze volgers.